سایت روانشناسی

 یورش فکری در آمریکا چنان جزیی از صحنه زندگی گردیده که این اصطلاح از نقطه نظر "کوشش خلاق" اکنون در واژه نامه بین المللی "وبستر" چنین تعریف شده است:

"اجرای یک تکنیک گردهمایی که از طریق آن گروهی می کوشند با انباشتن تمام ایده هایی که در یک جا بوسیله اعضاء ارائه می شود راه حلی برای یک مساله بیابند".

این نوع گردهمایی کاملا جدید نیست. روش مشابهی در هندوستان شناسایی شده و به عنوان جزیی از تکنیکی است که معلمین هندو هنگام کار کردن با گروه های دینی به کار می برند و بیش از ۴۰۰ سال مورد استفاده قرار می گرفته است. نام هندی آن "پرایی بارشانا" است. "پرایی" به معنی "خارج از خودتان" و "بارشانا" به معنی "سئوال" است. در چنین جلسه هایی، بحث یا انتقاد وجود ندارد. ارزیابی ایده ها در جلسه بعدی همان گروه برگزار می گردد.  

 دکتر الکس اسبورن پیشگام نظام یورش فکری چهار قانون اساسی یورش فکری گروهی را شرح داده است که عبارتند از:

۱. انتقاد ممنوع است: از ابزار قضاوت مخالف و ناسازگار باید خودداری شود.

۲. چرخش آزاد با استقبال روبرو می شود: هرچه ایده ها خارج از ذهن تر و جسورانه تر باشد بهتر است.

۳. کمیت مورد نظر است: هرچه تعداد ایده ها بیشتر باشد احتمال ظهور ایده های مفیدتر، بیشتر است.

۴. ترکیب ایده ها و اصلاح آنها انجام شود: ایده های مختلف را ترکیب کرده و ایده های جدید بسازید. اینها قوانین راهنما هستند.

**********************************

گرداننده هیات یورش فکری باید آنها را به زبان ساده و گویا شرح دهد زیرا یک جلسه یورش فکری باید همیشه غیر رسمی نگه داشته شود.

منبع: روان شناسی خلاقیت و ایده یابی، تالیف استاد حسین سیرانی